روان کننده صنعتی

هر گروه با توجه به ویسکوزیته به چند گروه تقسیم می شود. طبقه بندی روغن موتور توسط (ISO) نهایی نشده است و در این مورد از طبقه بندی SAE استفاده می شود.
این طبقه بندی از سال 1911 مورد استفاده قرار گرفته است و بارها مورد بازنگری قرار گرفته است که آخرین نسخه SAEJ300 است. در آخرین طبقه بندی، شش نوع روغن زمستانه و پنج نوع روغن تابستانی معرفی شد.

روغن ها بسته به نوع و مشخصات آنها کاربردهای متفاوتی دارند، اما در بیشتر کاربردها نقش روان کننده مهم است.

مشخصات روغن
خواص مطلوب روغن ها به استفاده از آنها بستگی دارد. در این صورت تشخیص روغن موتور از روان کننده صنعتی ضروری به نظر می رسد.
ویسکوزیته و شاخص ویسکوزیته روغن های صنعتی
مهمترین مشخصه روغن موتور مربوط به نقش روانکاری آنها ویسکوزیته است. البته از آنجایی که موتور در شرایط همدما کار نمی کند، باید توجه داشت که هنگام راه اندازی موتور به خصوص در فصل زمستان، روغن سرد و کثیف می شود و در شرایط عادی کارکرد، دمای روغن در میل لنگ به 80 درجه می رسد. . تا 100 درجه. دمای آستر سیلندر می تواند به 200 درجه سانتیگراد و بالاتر برسد و روغن باید نقش روانکاری خود را در این محدوده دما حفظ کند.این بدان معنی است که تغییر در ویسکوزیته ناچیز است.

«دیویس و دین» برای تعیین تغییر ویسکوزیته با دما، یک اتصال آزمایشی ایجاد کردند. در روشی که آنها استفاده کردند، یک نمونه روغن هدف با دو گروه روغن پایه مقایسه شد.

دو گروه از این روغن های پایه وجود دارد:

روغن ضروری
(H) گروه روغن های پنسیلوانیا پارافینیک بودند و تغییر کمی در ویسکوزیته با دما داشتند. به طور معمول، شاخص ویسکوزیته این روغن ها 100 است.
روغن های گروه ساحل L که نفتنیک بودند و ویسکوزیته آنها با دما تغییر می کرد. شاخص ویسکوزیته این روغن ها نیز روی صفر تنظیم شده است.
دیویس و دین ویسکوزیته این روغن های پایه را در 100 و 210 درجه فارنهایت تعیین کردند و جدول زیر را ارائه کردند که در آن D = L-H تفاوت ویسکوزیته نمونه روغن H و نمونه روغن L در 100 درجه فارنهایت است. که دو روغن در دمای 210 درجه فارنهایت ویسکوزیته یکسانی دارند.

حال برای تعیین شاخص گرانروی یک روغن روانکار مناسب، ابتدا ویسکوزیته آن در 100 و 210 درجه فارنهایت نشان داده شده و به ترتیب با U و V نشان داده می شود و سپس بین هر یک از دو گروه روغن های پنسیلوانیا و خلیج فارس، انتخاب شده است. روغن انتخاب شده است. در 210 درجه فارنهایت، ویسکوزیته آن V است.اگر ویسکوزیته این دو روغن پایه در 100 درجه فارنهایت برابر با مقادیری مانند H (روغن پنسیلوانیا) و L (روغن خلیج) باشد.

روغن‌های با شاخص ویسکوزیته بالا برای موتورهای خودرو و هواپیما توصیه می‌شوند، در حالی که روغن‌های با شاخص ویسکوزیته بالا برای موتورهای دیزلی مورد نیاز نیستند.

عملیات پالایشی می تواند شاخص ویسکوزیته روغن ها را به 100 نزدیک کند، اما پالایشگاه ها از این رقم فراتر رفته و با پالایش و افزودن مواد خاص به روغن های روان کننده، شاخص ویسکوزیته را به 140-150 رسانده اند. روغن با این شاخص بالا در تمام فصول قابل استفاده است. چنین روغنی در دمای پایین تری نسبت به روغن های زمستانی قرار دارد، یعنی. وقتی موتور سرد راه اندازی می شود سیال است و ویسکوزیته خود را بهتر از روغن های تابستانی در دمای کار موتور در روزهای گرم حفظ می کند. جدول زیر حداقل ویسکوزیته را برای انواع روغن های چهارفصل نشان می دهد.


مشخصات روغن های صنعتی
روغن های صنعتی حاوی تعداد زیادی فرآورده نفتی هستند که با توجه به کاربردهای مختلف باید ویژگی های متفاوتی داشته باشند.

جداول زیر بر اساس استانداردهای ISO تنظیم شده و الزامات کاربرد و خواص مورد نیاز روغن های صنعتی را نشان می دهد.مشاهده می شود که ویژگی هایی مانند ویسکوزیته، شاخص گرانروی، نقطه ریزش، فراریت، نقطه آنیلین، باقیمانده کربن کنرادسون، خواص مکانیکی و خواص آنتی اکسیدانی برای این نوع روغن ها جدا از ویژگی های مورد نیاز آن ها حائز اهمیت است.

چربی چیست انجمن تست و مواد آمریکا (ASTM) روان کننده ها را اینگونه تعریف می کند: یک محصول جامد یا نیمه جامد که از پراکندگی مواد غلیظ کننده در مایعات تشکیل می شود.

این مواد با روغن ها متفاوت هستند:

روغن ها در واقع روغن هایی هستند که یک غلیظ کننده به آن اضافه شده است.

در دمای اتاق، چربی ها معمولا جامد هستند، در حالی که چربی ها معمولا مایع هستند.

همه چربی ها را می توان به چربی تبدیل کرد، اما نه برعکس.

روغن‌ها معمولاً فقط در ماشین‌آلات، ابزارآلات یا تجهیزات صنعتی استفاده می‌شوند و روغن‌ها کاربردهای غیرصنعتی فراتر از موارد ذکر شده دارند.

و برای تهیه روغن چه چیزی به غلیظ کننده اضافه می شود؟
این مواد می توانند بنتونیت یا ماده معدنی به نام مولیبدن باشند. در بیشتر موارد، این افزودنی پایه صابونی به نام لیتیوم است.چربی در یک شبکه فیبری ذخیره می شود و مانند یک اسفنج عمل می کند.این شبکه فیبری همان عامل قربانی است که در بالا ذکر شد. مولکول های تشکیل دهنده ضخیم کننده را می توان در کنار هم قرار داد تا منافذی در ساختار ایجاد کنند تا ذرات روغن بین این منافذ قرار بگیرند. اصولاً خواص روان کنندگی روغن از روغن های ما در بین این صنایع حاصل می شود. سایر مشخصات بسته به نوع و کیفیت ضخیم کننده تعیین می شود.

در زیر به اصطلاحات بیشتری در مورد روغن ها می پردازیم:
قوام: بستگی به ضخامت روغن دارد

Pour Point: دمایی که در آن غلیظ کننده روغن شروع به جدا شدن می کند

مقاومت در برابر آب: این آزمایش مقاومت مواد در برابر آب یا شلنگ های آب فشار بالا است.

ویسکوزیته بر پایه روغن: ویسکوزیته روغن برای ساخت نوع خاصی از روغن

ظرفیت بار: اندازه گیری تحمل فشار روغن (به این معنی که روغن چقدر فشار را می تواند تحمل کند و همچنان عملکرد خوبی داشته باشد)

مقاومت در برابر سوختن: با استفاده مکرر و سریع، روغن چقدر مقاومت آن را می شکند